تراکتور بالاخره به جام فلزی رسید؛ شور بی‌سابقه هواداران در تبریز
تبریز شب گذشته در حالی به سحر رسید که هواداران تراکتور و حتی شهروندان غیرفوتبالی این شهر، با شور و شوقی وصف‌ناپذیر جشن قهرمانی تیمشان را گرامی داشتند.
دیشب دهمین شب از جشن‌های خیابانی قهرمانی تراکتور در تبریز بود. حضور پرشور طرفداران این تیم و دیگر شهروندان غیرفوتبالی، نشان از شادی و افتخار عمیق مردم این شهر بود. جشن شب گذشته به مراتب باشکوه‌تر از بازی‌های شمس‌آذر، نساجی و استقلال خوزستان برگزار شد و هواداران همه آنچه در توان داشتند برای خلق یک شب به یادماندنی به کار گرفتند. این جشن به عنوان یکی از بزرگ‌ترین جشن‌های خیابانی فوتبال ایران شناخته می‌شود. تیم تراکتور سه هفته پیش قهرمانی خود در لیگ برتر ایران را با پیروزی مقابل شمس‌آذر مسجل کرد. این قهرمانی نه تنها نخستین قهرمانی در تاریخ ۵۴ ساله باشگاه محسوب می‌شود، بلکه اولین جام فوتبال برای تیم‌های تبریزی نیز به شمار می‌آید. اگرچه تراکتور پیش از این دو جام حذفی را نیز کسب کرده بود، اما طعم قهرمانی در لیگ برتر به مراتب متفاوت است.
تراکتور در لیگ‌های یازدهم، دوازدهم و چهاردهم نیز تا آستانه قهرمانی پیش رفته بود، اما هر بار موفق به لمس جام نشده بود. تونی اولیویرا و امیر قلعه‌نویی هرکدام یک بار این تیم را به مقام نایب قهرمانی رسانده بودند، اما با وجود خرید بازیکنان ستاره و استخدام سرمربیان نامی، نتوانستند به قهرمانی دست یابند. این واقعیت به قدری در بین طرفداران فوتبال جا افتاده بود که بسیاری از آنان تصور می‌کردند تراکتور هرگز به قهرمانی لیگ برتر نخواهد رسید. به همین دلیل، برخی از هواداران در اظهارات خود می‌گفتند: «جام فلزی برای ما اهمیتی ندارد.» این ادعا واکنشی کنایه‌آمیز به پرسپولیس و استقلال، دو تیم پرافتخار ایران بود که در سال‌های اخیر تمام جام‌ها را درو کرده بودند. مسئله «جام فلزی بی‌ارزش» به یک گفتمان واقعی در بین طرفداران تراکتور تبدیل شده بود و آنان به صورت جدی این موضوع را مطرح می‌کردند. اما در میان بازیکنان و بدنه باشگاه، این موضوع وجود نداشت و محمدرضا زنوزی هر ساله با خرید بازیکنان مطرح و استخدام مربیان باتجربه، سعی در کسب عنوان قهرمانی داشت.
در صحبت‌های بازیکنان تراکتور، به‌ویژه در دو فصل اخیر، اشتیاق به قهرمانی کاملا مشهود بوده است. زنوزی بازیکنان تیم قهرمان را به ترکیب خود اضافه می‌کرد و آنان نیز برای دستیابی به قهرمانی بسیار مشتاق بودند. با این وجود، ناگهان گفتمان «جام‌نخواهی» در بین هواداران تراکتور از بین رفت و آنان واقعیت عاطفی خود را نشان دادند. برگزاری جشن‌های خیابانی باشکوه و حضور چند ده هزار نفری در ورزشگاه یادگار امام، نشان داد که هواداران تراکتور نیز مانند تمام هواداران جهان، عاشق قهرمانی و موفقیت هستند. این امر کاملاً طبیعی است؛ چرا که فضای ورزش قهرمانی مختص موفقیت است و رضایت عمومی نیز با چیزی غیر از این به دست نمی‌آید. اگر پرسپولیس توانسته در لیگ ایران پیشرفت کند، به خاطر ۱۶ قهرمانی‌اش است و اگر استقلال برای سایر تیم‌ها کری می‌خواند، به خاطر دو قهرمانی آسیایی‌اش می‌باشد.
تراکتور اکنون تیمی است که به عنوان مدعی شماره یک قهرمانی در سال‌های آینده شناخته می‌شود. این تیم به بهترین بازیکنان جوان فوتبال ایران مانند مهدی هاشم‌نژاد و امیرحسین حسین‌زاده دسترسی دارد و با بازیکنانی چون دانیال اسماعیلی‌فر، علیرضا بیرانوند و مهدی ترابی نیز قراردادهای بلندمدت منعقد کرده است. تیم سپاهان نیز برای مدتی از کسب جام قهرمانی ناکام مانده بود، اما پس از آنکه موفق به یافتن قلق قهرمانی شد، توانست به رتبه سوم پرافتخارترین تیم‌های ایران برسد. حال تراکتور نیز می‌تواند راه مشابهی را طی کند. نکته حائز اهمیت این است که تراکتور از پیچیدگی‌های تصمیم‌گیری در یک باشگاه ورزشی دولتی یا صنعتی مصون است و این مزیت را نسبت به پرسپولیس و استقلال دارد. در تراکتور، محمدرضا زنوزی با استخدام دراگان اسکوچیچ و ایجاد آرامش مدیریتی، موفق به دور نگه‌داشتن تیمش از حواشی همیشگی و یافتن فرمول قهرمانی شده است. هواداران تراکتور باید اعتماد خود را برای روزهای دشوار آینده ادامه دهند. به یاد داشته باشید که در تاریخ فوتبال ایران، تنها سه تیم موفق به دفاع از قهرمانی خود شده‌اند و قهرمان نشدن به معنای شکست نخواهد بود.
